Se kish kuptim që s’kish kuptim,
Kuptim’i fellë-i mallit t’onë;
Se malli jon’ish zotërim,
Që robëron përgjithëmonë;

Se s’dashuronja-as un’ as ti,
Po dashuronte dashurija:
Një dashuri – një fshehtësi
M’e fshehur sesa fshehtësija.

E pa t'u thare pika lot,
Vrapojne zemerat e tjera,
Me sulm te ri, me shpirtin plot,
Si vjet e sot e mot perhera.

Ne kete cast perendimor,
Ndaj po me dehen syte e mi,
Kuptoj si shpirtin vjershetor
M'a frymezon nja mall i ri.

Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng’ e pakuptuar,
Të pashë, motër, plot me mall,
më pe me shpirt të llaftaruar.

Q’aherë silleshim me nge
Gjith vet-i dytë, vet'e dytë
Dh’i shtinja sytë gjith përdhe
Gjithë përdhe m'i shtinje sytë

Dirgjet shpesht liqer i kaltër
e pushon në mes të ditës,
sipër tij buçet prej fundesh,
pasqyrimi i tij shndritës.

Kush ta fali bukurinë
Që t'ë më trerosh të zinë!

Për dashurinë o Zot,
Që shemb një burrë.
Që s’e pat ndjerë dot,
Gruaja kurrë.

Më ndriu, e griu e shkriu,
Ah mua zjarri!
U m’varrësh unë i ziu,
M’u buzë varri

Më del e zë pshon me të fshehtë,
Një brengë hije-rëndë mbi sy
Përbrenda në zemrën e shkretë
M'i shtje drejt-për-drejt që të dy.

Atje ku ma ringjall
aq letë e qetë,
në gjirin tim një mall
të mjerën jetë

Sesi mju lendon dashurija
Sesi mju lendon pa pushim
O lotet e syve te mija
O klithmez e tingullit tim
Ju shoqe te kohes mitare
Mikesha...motricka....pa faj!

Q’aherë qamë plot me mall
Atë vështrimin e kaluar,
Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng’ e pakuptuar.

Hap me gjeme llahtarie,
plagë e hon ne kraharuar,
ndaj largohen sere-sere,
që prej zallit të shkretuar

Pra, ja! pra, ja ! se dita ndezi,
Se fund` i ujit vetetiti,
Se posi lajmetar – mengjesi,
Del zogu – i bardh` i nje nositi.

Syri i bukur qe t'u mvrenjt
Syri yt qe me lendon
Do me lere a von a shpejt,
Do me lere a shpejt a von.

Të lus, o Lajmës i qielluar!
O Frym' e Zotit, vetë Zot!
Me hirin t'ënd të pashteruar
Që ka mburim përjetësije,
Hirplot, o Shpirt, ner gaze Ti-je.
Dhe ner mjerime je hirplot

Shqipëri! moj nëna ime,
Më ke rritur me thërrime!
Shqipëri! të qofsha falë,
Të kam nënë e më ke djalë
Ç'u mbush mali me dëborë,

Ne ke lere a pereduar,
Gjith dyshimi jete pas jete!
Jete e vdekje perqafuar,
Nuku di se ku po vete.