Refreni : NR
Kur ikja larg drejt teje vija
kur vija afër ikja larg
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia behej çark
As e kuptoja si të desha
një mjegull pus një çmenduri
si një poet që shkruan vjersha
dhe ndez një shkrepse i bën hi
Dhe ndoshta kjo ish dashuria
e çakërdisur kuturu
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia gjithashtu!

Pjesa 1 : Ledi
E kujtoj sot momentin
kur u pamë për herë të parë
Trëndafilat e
pranverës akoma nuk ishin tharë
Më të bukurin e këputa
dhe ta vendosa mes flokësh
Më pas një përqafim i
pa harruar mes shokësh
Kështu nis kjo histori
me grimca miqësie
Ushqim që i dha jetë
një historie dashurie
Përqafimi u bë puthje,
përkëdhelje pa kufij
Vetëm qielli ish
limiti që na ndante ne të dy
I premtuam njëri
tjetrit dashuri pa mbarim
Dhe në pemë i gdhendëm
emrat që të mbesnin si kujtim
Perëndimin e shikonim
gjithmonë të përqafuar
Natën shpesh na zinte
gjumi yjet duke numëruar
Nuk vonoi dhe erdhi
dita mes nesh hyri largësia
Armiku më i keq që ka
njohur dashuria
Unë të thoja më
mungon, më mungon më thoje ti
Dhe shpesh herë e
gjeja veten duke lotuar si fëmijë
Ndonjëherë e mërzisnim
njëri tjetrin pa qëllim
Por Të Dua pëshpërisnim
çdo gjë mbetej në harrim
Pa kuptim ishte dita
kur ty nuk të kisha pranë
Sepse ti i jepje
ngjyra botës time anembanë!

Ref #
Kur ikja larg drejt teje vija
kur vija afër ikja larg
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia behej çark
As e kuptoja si të desha
një mjegull pus një çmenduri
si një poet që shkruan vjersha
dhe ndez një shkrepse i bën hi
Dhe ndoshta kjo ish dashuria
e çakërdisur kuturu
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia gjithashtu!

Pjesa 2 : Ledi
Asnjë gjë nuk doja
tjetër vetëm pranë të të kisha ty
Zoti lutjet i dëgjoi
na bashkoi përsëri
Ishim bashkë ti dhe
unë dhe mes nesh plot dashuri
Shumë premtime, përqafime
gjithçka dukej si magji
Kur një çast ti ndale
hapin nuk ecje në krah me mua
Dhe pse fjalet nuk
mungonin nuk mjaftonte një Të Dua
Se kuptova kurrë pse
ndodhi kur gjithçka ta fala ty
Në çdo plan për të ardhmen bënim
pjesë veç ne të dy
Dorën ty ta zgjata dhe
dy herë nuk e mendova
Një vend në krahun tim
përsëri ty ta ofrova
Por ti s’deshe nuk
vrapove të bashkoheshe me mua
Dikujt tjetër vendin
tim ja dhe fare pa menduar
Kurrë nuk munda ta
besoja në këmbë nuk u ngrita dot
Se gjithçka sakrifikova
për të bërë çka je ti sot
Por çdo gjë e ka një
fund dhe nuk ishte faji im
Gjithçka që ne ndërtuam
ti e hodhe ne harrim
Se si munde nuk e di
nuk jam une që të gjykoj
Nuk më mbeti asgjë
tjetër vetëm ty të të harroj
Sot vazhdoj me kokën
lart të eci në rrugën time
Pa menduar për persona
që dhe ndjenjës i vënë çmime!

Ref#
Kur ikja larg drejt teje vija
kur vija afër ikja larg
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia behej çark
As e kuptoja si të desha
një mjegull pus një çmenduri
si një poet që shkruan vjersha
dhe ndez një shkrepse i bën hi
Dhe ndoshta kjo ish dashuria
e çakërdisur kuturu
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia gjithashtu!