Nga të gjitha gjërat që kam humbur, më ka marrë malli më shumë për trurin.

Loti i mallit ngjizet vet, si pika mbarsur te retë. Nëpër faqe rrokulliset. Rrezik se cepbuza ndizet.

Më ler të shoh brënda teje hënën kristal. Qiellin që ndrit në shpirtin  tënd ta shoh Të më gulçojë zemra e të të mar me mall. Puthja e munguar buzën të më ngrohë.

Derisa t'kem larg kjo zemer s'gjen qetesi, pritjen ne minuta, do e ndaj nji nga nji.

Kur kthehesh tek shtëpia jote e vjetër, kupton se nuk kishe mall për shtëpinë e vjetër, por për fëmijërinë tënde.

Çastet e bukura nuk i ndien kur i jeton por kur i përkujton me mall.

Në rrugëtime te largëta, të mungon shikimi i gruas.

{{ quote.lyrics }}