Derisa t'kem larg kjo zemer s'gjen qetesi, pritjen ne minuta, do e ndaj nji nga nji.

Më ler të shoh brënda teje hënën kristal. Qiellin që ndrit në shpirtin  tënd ta shoh Të më gulçojë zemra e të të mar me mall. Puthja e munguar buzën të më ngrohë.

Loti i mallit ngjizet vet, si pika mbarsur te retë. Nëpër faqe rrokulliset. Rrezik se cepbuza ndizet.

Në rrugëtime te largëta, të mungon shikimi i gruas.

Nga të gjitha gjërat që kam humbur, më ka marrë malli më shumë për trurin.