Nje yll prej qellit u shkeput
vrazhda e zjarrte ndriti kaltersine.
Rrugen drejt tokes mori me ngut
pa e ditur a do gjeje strehim.

Qielli seq u ndez, mori flake
galaktikat veshtronin.
Drejt tokes hodhen syte
cka po perjetonin.

Ylli seq u shua bashke me nostalgjine
qelli dalngadale po merrte kaltersine.
Ylli diku ra te tjere jete moren
i thane lamtumire e me sy e percollen.

Galaktikat heshten, hana po veshtronte
diku ne vetmi dhe ajo mendonte.
Fletet jeta hedh i ruan ne vetvete
tek fletet e saj ylli mban nje peshe.

Peshen e kohes, e te kaltersise
bukurise se heshtur, gjithesise qiellore,
Mban jeten e tije, kohen ne vazhdim
u shua nje yll nje tjeter lind.