Karshi rrokaqiejve
Jeni të vogla fare
Por zenitin prekni
Me zemrën bujare!
Si njerkë historia
Shpinën kthyer na e kish
Ndaj nuk patëm fat
T’ju bëjmë me fildish.
Ju ndërtuam me gurë
T’i bëni ballë topit
Zemrën t’fortë ta keni
Kur vlon pikë e globit.
Si sytë largpamës
Ua bëmë frëngjitë
T’i diktoni ujqit
T’ju zini pusitë…
N’qepalla të frëngjive
Mbështetet dyfekët
Në ndryshk trimëria
Të mos ju stërkeqet.
Nga ato frëngji
Lart yje mblodhët
Dhe i vutë mbi ballë
E n’male u hodhët.
Dhe diellin e largët
Mes njerëzish e zbritet
Si qiellin e përflakur
Kohën tonë e ndritët.
S’e mahnitet botën
Me stile e stoli
Po me mendje të rrahur
T’njeriut – dëlirësi.
Ju e gdhendet fjalën
Siç e gdhend poeti
Edhe kur ju dogjën
Kënga në ju mbeti.
E ruanit si diellin
Një margaritar:
Besën e pashkelur
Për florinj, thesar…
Karshi rrokaqiejve
Jeni të vogla fare
Po zenitin prekni
Me zemrën bujare…