Dikur i shërbeje xhelatit
Në kudhrën ku shtypej njeriu
Dhe lozje me lodrat e fatit
Kur tretej dhe shuhej fatziu

Me kohën dhe maskën ndrrove
Dhe qeshjen si qeshje mehiti
Ca këngë e ca bejte i shkrove
Pak paqe të kishte dhe shpirti

Të shoh në përgjunjie padronësh
Urrejtja të ndrydh e të shëmb
Kur ndotet hyjni e poetit
Diçka brënda meje më dhëmb