Rrëfim i njëjtë që njëqind herë
Dhimbje pa ty dhe në këtë natë ,unë jam vetëm
N’ditarë të jetës nuk ka fjalë
Ky trishtim m’u bë, mik i vjetër

Ditët do i kapërdij
I uritur do të jem
Ti fli me barkun plot
Plagët e mia përfundojnë
Unë dua ta flak botën , dhe t’krijoj një t’re për ty
Frymën e fundit ,në qiell ne ta ndajmë

Refreni:
Nga dhoma e jetës ,pa dritare po të flas
Më fal dhe shko,janë fjalët që po i buças
E zemra e ngrirë pulson
Në trup pa jetë qëndron
Une jetoj në ty brenda
Edhe kur ti shkon

Muret e rënda,me gjak po i godas
Me zë të malit unë ty po të thërras
Më fal dhe kthehu diell
Janë fjalët që po dalin
Janë fjalët... nga unë dhe djali

I hapi sytë unë tani
E Diela ime është e zbrazët ,
Pa ty
Deti mbushur plot pikëllim.
Është banesa ime
Si kjo dhimbje

Ky tekst u dërgua nga Diija...
DËRGO