për vrima të ashtit tim era i bie fyellit
deri në harrimin e kryeneçësisë e hiçit
pikturohet çdo gjë në kuptim e vet të vdekjes
vdekjen ta harrojë nga fjetja e gjatë në golle
e plaga gjithnjë det i thellë për brigje qelqi
a do të shihemi më apo veç harrojmë udhët
maria ja rrugicës kthehet nga vreshti menatë
me grushte sulmon zotin në murin mijëvjeçar
thahet vetmie ulliri e guri lart në kala
fiku ende pa pjek` përgjak buzët në lima`
bie tërë shenjtëria lulja e zezë nga hiri
e ti askund veç gjurmët bri` uji nën hënë
uji ngjitet nga fotografia përplaset
mes guacash dhe zallit në rreth të zi
unë përshkruaj vdekjen e katundarit tim
gotën thyej në terracë thermi thermi bie reja
gjithë deti `i grua e çmendur mbyllet në sy
e lë gazetën në tryezë era t`i tund kambanat
për ndjekjet burgosjet për vrasjet në mua
qaj me redonin për teutën në gur të balshajve
zot riçahet rrashta apo dikush marrëzisht vjell
historisë i vë kurthe minjsh në kurriz
intrigon cirk nga hijet me bisht dhelpre
e deti `i grua në vrasje
i bie fyellit të ashtit tim