shiu i syrit kaq vjet pik në varrën e gjallë
ta zgjojë trëndafilin e rrënjës së fjetur

ti e unë i binin fyellit të harruar të ashtit
me fytyrë nga qielli i rënë `i pëllëmbë mbi hi
me gishta të gjelbër nga dhembja e këngës
nën pikë të fjalës nga pik etjes së vjetër

ndërmjet mbiu pyll i dendur i paNjohur

as gjeja kokën as gjeje dorën e digjej ylli
urës me harqe kërkonim syrin e humbur
e zjarri i njëjtë tremijë vjet në asht shfaqej
e gji yt i majtë pik në gur tambël e gjak

veç ta zgjojë trëndafilin e kafkës nga ëndrra

krejt të gjelbër nga dhembja e këngës
nën pikë guri nga pik gjithësisë së etjes