>
LETERSISHQIP

Thoshin Zanat

Thanë për kohën
Në Trojë
Çdo gjë vdiq si mes zjarrit

Atë ditë
Vetëm dashuria mbijetoi
Te pragu i qëndresës besë

Thoshin buzët e sytë
Ishte dashuria mes tymit që puthte qiellin
U shndërrua në Afërditë
Tek kepi i lumturisë bashkë me diellin

U ringjallë edhe kulla e plisit
Tek kodra Abutit
Si zanat e luleve jetë të fisit

Nga gjumi i harresës
E zgjuan hirin e dashurisë
Me urtësi nuri shndriti kujtesa

Për krenari
Të lahutës që këndon plagë
Mbi tokën e tokës nëpër gjak
Si himn lavdie
Mes jetëve me boj dashurie