N’perëndim të diellit e dua vdekjen
Kur prapa e lë shkēlqimin e tij
Trëndafilin e kuq maje kreshtave
Që çdo perëndim me dashuri të vij.

Do t’i mbyllja sytë e do të flija
Në mes perëndimit dhe dashurisë
Me tē fshehtën e jetës në zemër
Që ëndrrës pat trokitur lumturisë.

Dhe që më zgjonte me ndjesinë
E një vegimi të largët fantastik
Aty ku pushonte zemra e njeriut
Fillonin të hynin dashuritë pa frikë.

Vdekjen e dua n’perëndim të diellit
T’i mbledh të gjitha fijet e dritës
Të krijoj me to fytyrën e përjetshme
Të shkëlqejë në mes të errësirës

T’i them jetës “Mirupafshim!”
Në vend të Lamtumirës!