1Verse:
Qa po shoh krejt keq, qa po shoh krejt njejt,
Hupen njerzt e mir, tash u myten tu rrejt.
Po folin e po folin, deri ndrit te sabahit,
Pyti prej nga vijn, nuk e din as vet prej kahit.
Jon krejt do njerz pa pun, pra mos ju vnoni veshin,
Skan qka thojn perveti, eh tjeter kon e keshin.
Po m'doken muhalife mu, sa her qe po gjuni fjal,
Un e kam qellimin tem, nuk ka kush qe mun e m'nal.
Hapi tash ti syt, qu se paska qel dita,
Sa probleme pata, po kurr nuk u merzita.
Kur Sela bon vizita, ju krejt ja boni venin,
Tungatjeta shqipe, qu lshoma tash mu renin.
Rrall kush fol qeshtu, qysh po fol goja jem,
Tan atyne tjerve qe, qekjo fjal ju dhem.
Deri n'vdekje jetoj, me gjak te shqiptarit,
Trunin si dukat, e shpirtin e arit.

Refren:
Deri n'vdekje jetoj, me gjak te shqiptarit,
Trunin si dukat, e shpirtin e arit.
Deri nvdekje shqipe, kom besim t'plot,
Kurr ma t'fort, s'ka me pas n'ket bot.

2Verse:
Nese bohet fjal per shok, kam llafe me kolic,
1, 2, 3 boll, tjert jan krejt tepric.
Nuk po mundem mi marr vesh, athu cfar gjuhe po folin,
Marre qa po boni, marre me sha ju idolin.
E kam pa me sy t'mi, vet jam kon deshmitar,
Dy lidhje si keni hiq, hupni o klloshar.
Se boten e kam pa, krejt e kam analizu,
Jeta jon osht, per me experimentu.
Sot po boj dicka tfort, me pas cka me ngu rinia,
Neser nese vdes un, jetojn fjalt e mia.
Badihava nuk jetova dost, kom lon sheja pas,
Kurr nuk u pendova, per kto fjal qe po i flas.
Shum sene po perfolen, po kurgjo sosht e vertet,
Diten qe takohum, merr me veti pistolet.
Deri n'vdekje shqipe, kom besim t'plot,
Kurr ma t'fort, s'ka me pas n'ket bot.