Moj sërbi moj flaka t'dalt, në prekaz qysh me i shti fjalt. Qysh me u ra Kullave t'JASHARVE që nbarot jan rrit prej të parve.

Qysh Ademit ne kulle me i ra a e ke vet dajt ka i ka, be pot baj i re pishman kur ta njofsh at Dajen Osman.

Kuvendojn Hamza e Ademi krah të fort prej Dajve e kemi, pa i shku flak malit e fushës snaj nal kush dajt e Llaushës.

Bahet gati daja OS me e nis luftën kish vendos po i mbath qorapt me lesh dredh mustakun vesh e n'vesh.

N`at Prekaz Luft e kiamet, ni familje o me ni shtet, shkijet para smun po ecin e kan ball at Osman Gecin

Sa her shkrep Osa mauzerin shkijet e shkines jau shohin sherrin, kur smujn shkiet me ba burrni kthehen vrasin Gra e Fmie.

I madh e i vogel me pushk në dor, mbushet kulla me dëshmor bashk po vdesin Daj e Nipa, kputen degët por qesin pipa.

Osman Geci Trim Llaushe ajo pushk barot qe mbushe, gishti yt sa
plumb që dhezi, n`histori shkrun brez pas brezi.


Ky tekst u dërgua nga Miri Isufi
DËRGO