Miqte e mije!
Koha ecen, nuk meret me fjale,
Iken ne heshtje, ashtu ngadal,
Askush prej nesh nuk ka force ta ndal.

Te lodhur te stresuar, vijme verdalle.
Shperthejme si lumi, perplasemi si vale
Te plakur e shohim veten per dite,
Dhe bejme cudi si iku ky vit.

Iku viti, dhe te tjere do ikin nga pas,
Sa here ikjet i presim shend e gas,
Gjithmone festojme, qe kur kemi lere,
Pa ditur qe vitet humbasin ne humnere.

Ic nuk e dijme se koha vrapon,
Aspak nuk mendojme, nuk na behet vone,
Shume prej nesh, u ndodh qe nxitohen,
Kur tallen ngerdheshen jashte e nxjerin kohen.