Po Vdesim Pak E Nga Pak.
Po vdesim pak e nga pak,duke rënkuar,
Të lodhur te vrarë në shpirt të lënduar.
Në terr rri e na pret malli, në një cep strukur,
Netët plotë me dhimbje shekuj na janë dukur.
Po vdesim nga pak,dita na duket si vit,
Mall ngarkuar,lart e poshtë,nëpër rrugë për ditë,
Humbëm në botën e madhe,fatkejqësishtë pa kthim,
Emigrimi plagë e rëndë,që nuk gjeti kurrë shërrim!
Qëndrojmë jashtë dëshirës lidhur na mban nderi,
Këtu së bashku mes nesh,parajsa dhe ferri,
Këngët e lashta të gurbetit nuk kanë të harruar,
As cicërimat e zogjve të trishtuar mbi lisin e rrëzuar!
Të lodhur te vrarë në shpirt të lënduar.
Në terr rri e na pret malli, në një cep strukur,
Netët plotë me dhimbje shekuj na janë dukur.
Po vdesim nga pak,dita na duket si vit,
Mall ngarkuar,lart e poshtë,nëpër rrugë për ditë,
Humbëm në botën e madhe,fatkejqësishtë pa kthim,
Emigrimi plagë e rëndë,që nuk gjeti kurrë shërrim!
Qëndrojmë jashtë dëshirës lidhur na mban nderi,
Këtu së bashku mes nesh,parajsa dhe ferri,
Këngët e lashta të gurbetit nuk kanë të harruar,
As cicërimat e zogjve të trishtuar mbi lisin e rrëzuar!
Më shumë nga Shaqir Nina
- I Vura Gojës Dry
- Fshatari Dhe Gjarpëri
- Ne Telin E Violines
- Nje Fjale E Mire
- Ne Detin E Eger
- Nostalgjia E Nje Kohe T E Shkuar.
- Eshte Koha E Te Ligut
- Jam I Pa Bindur…
- Kjo Kohë Ka Ngrirë
- Pashallaret Kuq E Blu
- Nen Driten E Henes...
- Kandari I Ndryshkur I Drejtësise
- Te Vraret Apelojne.....
- Veterani I U.C.K-Se
- Ererat Qe Frynin
- Bote Dhe Njerez Te Çuditshem
Komente 0