Përbrendësh Më Ziejnë Eshtrat...
Përbrendësh më ziejnë eshtrat.
Kërrusja ma kruan tepen e kresë,
e gota që kam përpara
më përqesh.
Përposhtë xhamash mjegullorë,
udhëkryqi ua mat hijet,
ua peshon mëkatet,
çasteve kalimtarë.
E premte është,
e premtja e parë e dhjetorit,
e duart e mia mpaken
mbi fytyrën e ditës.
E tëra dritë,
kjo ditë,
e unë jam mosqenia.
Sytë e mi
janë thnegla ajri
të përhumbura në dhembje,
e prapa mendjes sime
frymon një hënëlakuriq.
Rrëmon brenda meje
një bishë e çakërdisur,
e mishin tim ha,
e mishin tim përtyp,
e ngihet pleh!
Kërrusja ma kruan tepen e kresë,
e gota që kam përpara
më përqesh.
Përposhtë xhamash mjegullorë,
udhëkryqi ua mat hijet,
ua peshon mëkatet,
çasteve kalimtarë.
E premte është,
e premtja e parë e dhjetorit,
e duart e mia mpaken
mbi fytyrën e ditës.
E tëra dritë,
kjo ditë,
e unë jam mosqenia.
Sytë e mi
janë thnegla ajri
të përhumbura në dhembje,
e prapa mendjes sime
frymon një hënëlakuriq.
Rrëmon brenda meje
një bishë e çakërdisur,
e mishin tim ha,
e mishin tim përtyp,
e ngihet pleh!
Më shumë nga Shazim Mehmeti
- Histori...
- Pinjoll I Dritës E I Padritës Jam
- Zgjim
- Lakuriq, Si Fjala
- Më Thonë Se Shoh Përtej...
- Syve Tu S'iu Përgjigja Kurrë...
- Oh Natë, Pasqyrë E Ftohtë Ujërash Të Largëta...
- Reja
- Zëre Se Të Flas Pa Zë
- Dhe I Thashë, Nga Veranda
- Idilë?
- E Diela Është E Gjatë, Drita Ka Dhënë Dorëheqje
- Prindër
- Nën Pemën E Natës
- Idilë E Zezë
- Kthimi
Komente 0