I den denes ko sonliva pesna
kje doleta miris na cresa
koga prolet kje rascuti v pole
edna cresa sto mene me ceka.

Koga morav da odam, im rekov,
se sto imam i kukja i niva
neka zeme sto mu treba sekoj
no, cresata da ja najdam ziva.

Sto e toa vo lugjeto tazno
sto ziveat vo zivoti tugji
koj vo moeto minato plovi
sosem mirno i bez da se srami.

Samo vetrot glasot go slusna
i ko eho se vrati pak v dusa
pesna ubava ne saka bas sekoj
i na slavej kamen frla nekoj

Sto e toa vo lugjeto tazno
sto ziveat vo zivoti tugji
koj vo moeto minato plovi
sosem mirno i bez da se srami.

Ne e nebo ova sto vi nudat
ne e sonceto zlato sto sveti
ako mozat bi go prodale Boga
na niv samo eden kje im sudi.