Pas femrave krejt tërbohem. Të holla qofshin o vithe gjëra. Po të mundja, ju betohem, do ti dashuroja të tëra!

Në qiell ka yje plot, por ka veç një diell. Shumë gra ka nëpër botë, veç një në jetë na sjell.

Më mirë veten të bindim, sesa të na kapë dëshpërimi. Pas vdekjes, prapë do rilindim, si dielli, pas çdo perëndimi.

Semafor i jetës ndrin si yll, herë me dritë jeshile, herë me të kuqe. Drejt lumturisë, udhët i hap e i mbyll si këmbët një dashnore me huqe!

Përmbys po më gjetën, sipër shtratit fajtorin, do e kërkojnë kot. S'kam pasur armik tjetër, përvec fatit. Edhe pse të liq njoha plot!

Në mend, më vijnë shumë gjëra nga kohë të largëta shumë... Kanë perënduar të tëra. Po perëndoj edhe unë...

Të shumta qenë gratë, që një poet vargje iu thurri nëpër shkrime...! Njoha vec një grua në jetë- Nënën time!

S'i jam përkulur hasmit, Krenar,kam ecur drejt! Por përpara fatit, Duart ngrita përpjetë!

Gruas,si dallgës në det, shumë s'duhet ti besosh. Herë të mban përpjetë dhe herë të fundos!