Trishtim I Bardhë
Si loti në dënesën e pafajshme të fëmijës,
Trishtimi im i butë, delikat, i bardhë,
S’ka dhëmbë, kthetra, as urrejtje.
Sy lufte askurrë nuk ka parë.
Nuk ka çaponj të zinj për t’ia shkulur,
As grushte mbushur me urrejtje e mllef,
Që llavë herezie derdhin mbi flokë njerëzish.
Prandaj, thashë, ngjyrën më tepër mos ia zbeh.
Ngujuar brenda mureve të kuqe të vetvetes,
Lërja aty rrënjët, të lutem, atij bisku të brishtë,
Jepi pak ngrohtësi, po munde, me tepricën e tepërt,
Edhe pse ngushëllim i verdhë, pa bukë, natyrisht.
Trishtimi im i butë, delikat, i bardhë,
S’ka dhëmbë, kthetra, as urrejtje.
Sy lufte askurrë nuk ka parë.
Nuk ka çaponj të zinj për t’ia shkulur,
As grushte mbushur me urrejtje e mllef,
Që llavë herezie derdhin mbi flokë njerëzish.
Prandaj, thashë, ngjyrën më tepër mos ia zbeh.
Ngujuar brenda mureve të kuqe të vetvetes,
Lërja aty rrënjët, të lutem, atij bisku të brishtë,
Jepi pak ngrohtësi, po munde, me tepricën e tepërt,
Edhe pse ngushëllim i verdhë, pa bukë, natyrisht.
E enjte 5 dhjetor 2013 ora 16:30
Më shumë nga Viktoria Xhako
- Gjumin Ma Zgjove
- Duhet Të Më Gjesh Një Emër
- Takohemi Në Qiell
- Fjala Jote
- Mos, Të Lutem...
- Botë Memece
- Gjithkund Fllad Blu
- Zambaku I Bardhë
- Bluja E Syve Te Tu
- Heshtje Kanceroze
- Udhëkryq Me Emra Të Ajërt
- Në Lotin E Kthjellët
- Një Petël Trëndafili Mbeti Harruar
- Më Ndihmo, I Dashur!
- Gjumin Ma Paske Marrë!
- Në Studion E Shpirtit Tënd
Komente 0