Ti shkove si ëndrra atje te retë
në dy-luftimin tënd me djajtë
i trembje si errësirën nqa qiejt
dhe në syrin e ditës të pikoj diell

Te retë e mugëta që sillnin trishtim
dashuritë e mbytura në vetmitë
që fshiheshin ndër retë lotët në pikëllim
si pasqyrës ku shtrihet mjegullë e hirtë

Dhe pemët janë mbulue krejt me muzgë
dhe gjethet s`duken asnjëra prej natës së zymtë
në kumtet e qiellit si ëndrra që nuk s`jell asgjë, përveq se mundim
i vetëm betejave të ashpra që e lufton vërbimin një luftëtar i pakthim

Dhe krahun e zogut u jep ëndrrave të tij
me pishtarin e dritës në zgjimin e kohës
atje tej natës ku janë hapësira të kaltra
ku ndritë dielli, yjet dhe hëna

Dhe këto dëshira sa vijnë e zbehen
në natën e tij të ftoftë të vetmisë
si kopështi me pemët n`errësim me krahët e shtrirë
deri në thembrën e mjegullës ku nata perendon, si ëndërra e lirisë në zgjim