Nëse dëshiron që njëqind italianë të heshtin, vrite një. Nëse dëshiron që njëqind shqiptarë të heshtin, duhesh të vrasësh nëntëdhjetë e nëntë.

Më pëlqejnë shumë shqiptarët, ata nuk janë të gjithë turq, disa fise janë të krishterë. Por feja e tyre bën pak dallim në mënyrën ose sjelljen e tyre. Ata janë me famë, trupat më të mira në shërbimin turk.

Zeri im do të të mplekset në ëndërrimet.

Zemra rjedh gjak me gjate kur sherohet

Ti, që të zuri malli për diçka Se ndarje e tillë e thyen zemren s'e sheron!

Ti japesh prehje e ngushellim fatkeqeve, i mëson fatbardhet e të ligjte. I bën të skuqen.

Të thash një lot kërkon më shumë trimëri se të derdhësh një det me gjak.

Të gjitha komeditë përfundojnë me dramë.

Të besh gur zemren tënde, të mbash fshehtë me urti krenare dashurinë, urrejtjen, qëllim e ndjenja, dhembje e zemërim, gjë që tiranizon mendimin, është detyre e rende shpirti-dhe këtë e mësova.

Sikundër kalbet pema e pastaj bie, anija shket dhe si t'i grisen velat; Kulmari shëmbet po germadha mbetet në vjetërsi të tmerrshme, e mbahen muret dhe pasi rrezohen shesh bedenat;durojnë prangat si të vdes robi; siç ecen dita edhe me qiell të vrenjtur; kështu dhe zemra thyhet, po dhe e thyer rron.

Si s'merrkam dot gjak me pushken besnike Ka shenj' më të bukur se zemra armike?

Si një pasqyre e thyer, që prej xhamit shumëzohet me çdo copë, e nga një që ish ndrohet në njemije përfytyrime: Njëlloj të gjitha, veç më shumë në numër; Ashtu dhe zemra ime, që s'harron dot kurrë rron copë-copë. E ftohtë e raskapitur, pa gjak, e heshtur, dergjet, s'e ze gjumi...Sa vjen e thahet gjer sa fiket fare, pa thene gje... se zhuritja e zemres nuk refehet...

Shqipëri, lejome të kthej syt' e mi mbi ty O nene e rrepte burrash të egër!

Sa e bukur qenka në tipare të egër Ku lustra nuk guxoi t'ia ndyje gjrmat E shoh të qeshur, dite qofte a nate. Ndonese e sodis si s'e sodit askush, Dhe e dua ca me fort kur është e zemëruar.

Rinine e fike, humbe ment e nderin Ja pema ku Pasioni arrin qëllimin.

Prej bukurisë se vet sëmurët mendja dhe në ethe e sipër shpik.

Po vetëm qaj se nuk le pas Asnjë që lotin e vlen.

Po ta çelte bukuria, të reshkuren zemren time, behej jotja

Po kush ve re një trendafil të bukur e nuk do ta kepuse.

Po kush qesh dot kur fat i keq e shtyp?!