Koha m’solli fatin,
qe s’m’dergon askund,
i vetmuar mendoj,
dhe vetem rri,
eci rruges time,
o deri n’fund,
pyes veten prap,
dhe asgje s’di.

Andaj zgjohu,
kfillu, e mos mendo,
shlirohu nje her’,
e pastaj rrug’ vazhdo.

Mendjen time,
tani asgje s’mund ta bind,
kemi humbur t’pakten,
dhe t’vetmen shpres’,
derisa njera ngopet e lir’,
tjetra e varfur, uritet dhe vdes.

Andaj zgjohu,
kfillu, e mos mendo,
shlirohu nje her’,
e pastaj rrug’ vazhdo.

Ti me trego,
ka te shkoj,
un’?
Po eci rruges,
rruges, se pafund.

Ti me trego,
ka te shkoj,
uuun’?
Po eci, eci,
eci, eci o ne pafund.

I mpir’ ne nje vend,
po qendroj un’,
apo ndoshta ende,
jam ne gjum.