Ne stacion,
ku qendroj,
shoh t’ri,
por s’mund t’i shikoj.
Me ter banka,
i shoh,
m’dhimbsen n’shpirt,
edhe qe si njoh.

Vllau, perqa-fon vllan’,
shoku, pershendetet me nan’,
u pam’ ne, ket’ her’,
s’dihet a te shoh me,
ndojher.

Te pres,
s’do t’vdes,
pa t’par’,
pa t’shar,
me le,
m’ike,
dhe me kurr,
s’te pash.

Njer’zit shkojn’ e vijn,
dhe ngadal’ e harrojn’,
shtepin’,
buken qe e kan ngran’,
tani at’ enderr’ e kan’,
nena derdh lot’,
djalin e pret por kot.
Rrugve t’botes,
ai bredh,
edhe lotet i jan’ shterr’.

Te pres,
s’do t’vdes,
pa t’par’,
pa t’shar,
me le,
m’ike.