Ni perde para syve, si eklips ma nail driten,
Mrena nzemer tem, kurgjo spo ma nal dhimten,
Edhe driten e kom terr, sdi a jom n’parajs a n’ferr,
Kjo jeta te ofron shum te mira, po ne fund krejt ti merr,
Ma murr dosstin ma te ngusht, ma murr gjysen e jetes,
Pse sem murr mu, ja boj kit pytje vetes,
Nata ma e mir e jetes, u kthy ne ankthet ton,
Per ni gabim te vogel, ndeshkimi ke shum I ron,
Gzimi u tret, pikllimi shpirtat na kaploj,
Qfar mekati bona, zoti pse kshtu na denoj,
Nuk di pse me jetu, kur me ka hup shpresa per jet,
Truni mu ka stagnu, sikur zog nkafaz jam met,
Nuk kish san ma veshtir, se me e hup at qe e don,
Kjo plag ish shum e thell, as koha nuk e sheron,
Pa e provu vet, kerkush gjendjen sma kupton,
Po tshoh si I vetem, shoqnia kurr nuk te harron,

Ket jet e shoh si plag qe nuk sherohet me kohen
Kujtimet per ty s’harrohen ato veq sa vin e shtohen
Hala spo me besohet qe ti ma nuk egziston
T’shoh ne ënderr po largohesh se realiteti me zgjon

3 jave mbeta nkom tu luftu per mos me vdek,
Kur u zgjova e kuptova badihava kisha hek,
Kjo jet ish therr, dreqi po ta majke qirin,
Pse at keqin kurr se prek, po gjith her at mirin,
Nese engjujt egzistojn, kallxom ku I ka veprat,
Shkoj jeta ne fshetsi, boll ma qeli letrat,
Se qito sene po mpercjellin, ton jeten e lume,
U lodha tu ni, e tu thon, u kon e shkrune,
Dhimten qe e kom, ngushllimet spo ma lehtsojn,
Qetsi sun po gjej, fjalt e omla spo m’qetsojn,
Kerkush sem ka faj, fajin pi ngarkoj ne veti,
Menimet sun pi shprehi, jetes I ka hup lezeti,
Ku do qe shkoj, menimet per ty m’percjellin,
Menoj qe po m’vezhgon, shpesh her e kqyri qiellin,
gjith here te mbaj afer zemres, mos e harro dashurin e vjeter,
Kjo jet ish e rrejshme, po mos ta nin se shihemi njeten tjeter….

Ket jet e shoh si plag qe nuk sherohet me kohen
Kujtimet per ty s’harrohen ato veq sa vin e shtohen
Hala spo me besohet qe ti ma nuk egziston
T’shoh ne ënderr po largohesh se realiteti me zgjon