Në qoftë se kjo botë pret të largohem,
Mburojën time po ta falë ty,
Pas një lamtumire, po të harrohem,
Dije se me shpresë do të kem mbyllyr sy.

E para dritë që në qiell do shohësh,
Do më përkas mua, këtu e përjetë,
Aspak nuk kam frikë se ti s'do më njohësh,
I imi shëmbëllim do të të shfaqet vet.

Pas një lamtumire, po the emrin tim,
Do të kujtohen gjërat që vetëm ne i dimë,
Dhe zymtësinë do ta kthejnë në kohë të përhijshme.

Me frymën time mbartur një lule do të mbijë,
Që me aromën e saj përqafuar të dehesh ngadalë,
E atëherë do të kuptosh, se unë ende jam gjallë.