Kur një zog, një pëllumb, ne shikojmë,
duam krahë, si ata të fluturojmë.
Zemra jonë, tik e tak kur troket,
me zemrat flet.

Në çdo stinë, kudo janë, pranverojnë,
dhe në sy ata mbajnë jetën tonë.
Dashurinë, lumturinë e pafund,
me ëndrra shumë.

Kanë një botë me ëndrra,
janë të vegjël shumë.
Mos lëndoni nënat,
syrin e pagjumë...

Ref.:
Të gjitha do i dhuroja,
kaq të lumtur t'i shikoja.
Dhe fëmijët në gjithë globin,
anembanë.
(X2)

Mos ua prishni lumturinë!
Mos ua prekni dashurinë!
Askurrkush mos ta provojë,
se nënat s'ju lejojnë!

Fjala "nënë" kudo në botë,
zgjon ndër zemra dashurinë.
"Mirëmëngjes" jetës i thotë,
se nëna lind njerinë.

Kjo dorë që tundi djepin,
gjithë botën e sundon...
ooo, ooo... aaa, aaa...

Mos ua prishni ëndrrat,
janë të vëgjël shumë.
Mos lëndoni nënat,
syrin e pagjumë...

Ref.:
Të gjitha do i dhuroja,
kaq të lumtur t'i shikoja.
Dhe fëmijët në gjithë globin,
anembanë.
(X2)

Mos ua prishni lumturinë!
Mos ua prekni dashurinë!
Askurrkush mos ta provojë,
se nënat s'ju lejojnë!

Fjala "nënë" kudo në botë,
zgjon në zemra dashurinë.
"Mirëmëngjes" jetës i thotë,
se nëna lind njerinë.

Kjo dorë që tundi djepin,
gjithë botën e gëzon.
ooo, ooo... aaa, aaa...
ooo, ooo...