Veç të bukurën e ndaj me jetën
Se aty e gjej lumturinë dhe të vërtetën
Nëse fytyra ime i ngjanë vërtet diellit
Atëherë e di kur çelin lulet e prillit

Të kam ba be Erna në jetë e fjalë
Në vargun tim ke me ndriçue si yll i gjallë
Atje ku diellin na e bën të na fal dritë
Me kujtimet tua flasim natë e ditë

Fytyrën prej trëndafili ta kanë marrë hyjnitë
Të pikturojnë të gjallë janë vënë piktorët
Janë nisur të të marrin nuse edhe dasmorët
Edhe poetët në ty e gjejnë frymëzimin

Tani edhe dielli e mori fytyrën tënde të bukur
Për t’i ngroh pikat e lotit
Kur e mbushin detin e zhdukur
Të mos i zënë acarët e dimrave të akulltë

Sot je ba më e bukur se Mona Liza
Sa hije të ka duvaku i çendisur

Me flamurin e Marigonës
U bëre shqiponjë e lashtësisë
Në secilin gur të lirisë

Dhe qielli është më i pasur
Për një yll ma shumë
Për një fytyrë engjëlli
Që ju bashkue engjëjve

Edhe zanat sot kanë dasëm
Nusen ma të mirë e marrin
Dhe pyesin
Cili është heroi

Që vjen më të marrë

Kur për herë të parë
Do të puth në ballë

Është Konstadini
Kur për ty është zgjue
Nga secila përrallë.