E kujtoj kohën që shkoi
Kur buzqeshnim ne të dy
N’përqafim të njëri tjetrit
Një shkëndi, e dashurisë, bënte dritë!

Sa fort shpresoj, që prap do vish, se ashtu më the
M’pate premtu se në kët’ jetë pranë gjithmonë do jesh.
2x Ah me kto fjalë, ti veç m’ke vra e m’ke harru...
Me lë vet, e as falje, nuk ke kërku

Kërkoj kohën, të kthej prapa
E kur të nisesh të t’ndaloj.
Qenka vone e mbetet ëndërr
Qe pranë t’kem, e në krahror, tëndin t’pushoj.