Yeah...
E din qysh o, rruga s'të fal...
Veç dëgjoje këtë...

Çohem herët, lagjja hala n'heshtje,
N'kafene t'vogël pihet kafeja pa shpresë,
Shokët i shoh tue fol për jetën që s'ndryshon,
Njëri pa punë, tjetri ka nis me shkon jasht vendit ton'.

Diku n'cep, një djalë i ri me ëndrra n'letër,
S'ka para për shkollë, po beson n'fat të vjetër,
Jetën e sheh si lojë ku s'ka rregulla të shkruará,
Kush i ngjit shkallët, kush mbetet n'të rrëzuará.

Kjo është jeta - rruga flet pa zë,
Një ditë t'ngrit, një ditë t'sheh n'tokë,
Për çdo ditë, një histori që djeg,
fasada vazhdon, njerzëzit duan lek.

Nëpër rrugë kalon një nanë me djalin dorë për dore,
Shikon n'shitoré, veç ëndrra, s'ka blerë asgjë sot,
N'dritare pallati një burrë rri i vetmuar,
Kallxon histori që s'i dëgjon kurrkush, zani i tij o harruar.

Dikush ka shpirt artisti, po rri pa studio,
Dikush ka talent, po jeton nën minimum,
Ky vend t'ban me zgjedh: me ik a me qëndru,
Po historia jote nuk shkruhet veç me "du".

Kjo është jeta - rruga flet pa zë,
Një ditë t'ngrit, një ditë t'sheh n'tokë,
Për çdo ditë, një histori që djeg,
fasada vazhdon, njerzëzit duan lek.

Yeah...
Një ditë prej jetës...
Kush e ka jetu, e kupton...