[Strofa 1]
Nëpër shtëpi pa fjalë të ngrohta,
Rriten zemra të ftohta, bosh.
Kur loti shuhet në heshtje,
Mëson se dhuna bëhet zë i fortë.

[Refreni]
Po rrisni fëmijë që vrasin,
duke ju dhënë veç lekë dhe stress,
Në vend të dashurisë, iphone-in,
Në vend të empatisë, mllef!

[Strofa 2]
Kur shkulni ëndrra me fjalë therëse,
Kur thoni "burrat nuk qajnë kurrë",
Ju harroni se zemrat thyhen lehtë,
urrejtja dhe dhuna s'të bën burrë!

[Refreni]
Po rrisni fëmijë që vrasin,
duke i nxitur të mos flasin!
Në vend të dorës që përqafon,
Mësoni grushtin që lëndon.

Një fëmijë që s'mëson të dojë,
Në rrugë bëhet bishë e lirë.
Çdo bullizëm është thirrje për ndihmë,
që ju s'e dëgjoni, po s'pat viktimë të shtrirë!

[Refreni]
Po rrisni fëmijë që vrasin,
Kur dashurinë ua zëvendsoni me sende.
Nuk lind askush me dorë të përgjakur,
Por ju harruat t'i mësoni të jenë njerëz.

Mos i mbyllni më në errësirë,
Mos i heshtni kur duan t'ju flasin!
Se nesër do të pyesni me dhimbje:
"Kush na i rriti këta fëmijë që vrasin?"