Isha i humbur ne erresiren e jetes,
plot’ merzi e dhembje,
ne zbrazt’zi te pafund,
nje ze i bukur therriste,
me nje fjale te embel qe ti me the,
e dita se, per mua je e vetme.

Ato kujtimet, duhet t’i harrojm’,
nuk esht’ fundi i jetes son’,
do t’jemi gjith’nje te lumtur,
un’ dhe ti pergjithmon’.

Ne fillim kujtova,
se esht’ deshtim,
te bindem,
por shkelqimi,
ti thell’ ne mua diçka ndizte,
perse, pse t’mos qaj,
kur e di, se lot’ kam pran’,
nga gezimi lotet,
nuk mund t’i ndaj.