Rri duarkryq i hutuar,
ne udhekryqin e jetes,
me shprese per te nesermen
nen hijen e vdekjes.

I rrethuar i vetmuar,
pres qe te shpetoj,
kenga me shndrrohet ne vaj,
e s’mundem me te duroj.

Dua qe te ndryshoj’,
Fillimin e nje fundi,
per te nesermen me t’mir’,
dua te jem i lir’.

Befasia esht’ mallkim,
nuk me duhet si shpetim.
Veshtroj, por nuk kuptoj.
Ka apo nuk ka shpetim!