Si i verber, err’siren e ndjej’,
endem rrug’ve, trishtimin ta gjej’,
koha ende, plag’ me shkakton’,
dua t’largohem pergjithmon’,
mbrenda mureve i mbyllur qendroj’,
vetem vdekja mu’ me shpeton.

E di se me nuk do jem,
kujtimet e mia do te shuhen,
por per sa kohe do jetoj’,
korbi i zi kengen do ta kendoj’.

E ndjej’ lodhjen, friken e ndjej’,
at’ qe dua, s’mund ta gjej’,
end’rrat tani morren fund,
ende friken s’mund ta mund,
err’sira qenjen mbulon,
kur nga syt’ gjaku t’loton.