O kam ndalë rreze ylli i dritës në bjesht e bardha o mor të mirëditës fton bylbyla ndër bregure.
O me u këndue nëna dhe mirë ditore,
këto hyjnesa me shpirt të bardhë i dhanë kombit burrat rallhë o për brezat shpresë hyjnore o loken dhunat mirëdit.

O këto fisnike zemër gjana në këto bjeshko.
Ma të vajt me të nënat kurin brez e bukë pa ngrënë o barren shtëpinë e zbat me të për krah burrit në punën prita me kryend i zbardhi drita kur s'kish bukë fëmijë për me i dhë E o mbajtën gjallën
në o dhe pa burrë kjo niku Iku zjarmi në botër.
Oh more kurrë se ti merrit fëmijët e mposhti vdekjen o nerin më të shtrenjtë se jetën me shtatin e drodhi furkën me zbardh faqen rroku pushkën.
Hasmit kurrë s'ju q për hallin o n çdo
pullj o
djalin sheku Kuj në bujtje kaloj motin shami të zezë o për kastriotin rrudlet ball si rruga e shpresës o bashkë si lutja e nënë Terezës.
Të kthillta si lote rrezja e dritës.
O hyjyneshat e mirditës ndër të rrallat në toka ojtat nënat mirë ditore ndërm rrallat në toka dënore o çjtat nënat miritore