Ishte nata e fundit në Prishtinë kur më the pa prit m lamtu mirë dhe shtypi lot Në faqe të rëndë kur më the se jot jam më nuk jam edhe pse më vrave me qëllim edhe pse ikja jote s'ka kuptim do ta fal nëse kthehesh përsëri se pa ty jo nuk po mund të rri a thotë do t'i kujtosh ato netë kur më thoshe kurr s'do të mbetesh Vetë sikur veç njëherë të ishim bashkë edhe ndsha nuk vdes me merak.
Mbeta si humbur në këtë botë,
më ke lënë të vetëm dhe pa shok.
Ku i ke tash fjalët që m' the,
ku të mbet premtimi që më the.

he
Ishte nata e fundit në Prishtinë kur më the pa prit mbas latu mirë dhe shtypi lot në faqe të rë.
Kur më the se jot jam më nuk jam.
Edhe pse më vrave me qëllim,
edhe pse ikja jote s'ka kuptim,
do ta fal nëse kthehesh përsëri,
se pa ty jo nuk po mund të rri.
A thotë do t'i kujtosh ato netë kur më thoshe kurrë s'do të mbetesh vetë.
Sikur veç njëherë të ishim bashkë edhe nça nuk vdes me merak.
Mbeta si humbur në këtë botë,
më ke lënë të vetëm dhe pa shok i ke tash fjalët që m'i the ku të mbet.
Ti madhe mbeta si humbur në këtë botë më ke lënë të vetëm dhe pa shok ku i ke tash fjalët që mi thebet premtimi që madhe.