Ndez cigaren,
shpalos kujtimet per ty,
per kohen ton’,
qe tash esht’,
ne rrug’ te pakthim.

Ti nuk je me,
ai qe ishe dikur,
m’lendove ne shpirt,
mes nesh esht’ ngritur ky mur.

Un’ kendoj’ ket’ blues,
un’ kendoj ket’ blues,
per ty.

Fiken dritat,
qyteti hesht’ ne err’sir’,
got’ me uiski zbrazur,
tregon sa e kam veshtir’.

Do duhej te ishim bashk’,
po kush do t’kendoj,
ket’ blues tash?

E kam at’ ndjenj’,
se un’ jam ai.