pasqyrë një fytyrë që Nuk po më flet një shpirt i lodhur që ngadalë tretë.
Mendoj pse për botën kam fjalë me ngjyra e për veten time me çështje të mbyllta.
Pse i shoh dritë në çdo plokë që s'është jemja.
Kur vjen te unë kam veç je pa ndjenja.
Ka njëherë kisha bë qejf me po vetën me atë sy që i shoh me prek dritën që fshehet nën lëkur.
me besu se jam më shumë se thjesht një tru në rrugë të njerëzitve shkëlqej unë sheh dritë lot më rrjedhin për kre një ditë me gjet guximin me po vetën Po e ndal shpirtin k njëherë kisha po qet me po vetëm me atë sy që i shoh atje me prek dritën që fshehet nën lë me besu se jam më shumë se thjeshtë tru ng njëherë kisha bë zet me po vetëm me atë sy që i shoh atje me prek dritën që fshehtë nënë lëkur me besu se jam më shumë se thjesht një Me breg dritën që fshehtë nën lëkur me besu se jam më shumë se thjesht një tru.