Sonte fryu era,
m'u trazua jeta.
Oj lëndinë e bukur që kur nuk të shkela,
zot o sa të desha,
sa më plasi zemra e mbroha gjithë botë.
Mor si dyll nuk gjeta.
Ku ta shuaj shpirtin që më digjet flak për ty.
Ty ku do gjen në udhë e jetës që të jemi prapë të dy ku ta gje atë lëndinë ata sy të shkruar bukur ku t'i qeva sytë e shkruar nëpër udhës që kam humbur お

Sonte fryu era,
mu trazua jeta.
Oj lëndinë e bukut që kurrë nuk të shkela.
Zot o sa të desha sa më plasi zemra.
E mbrodha gjithë botën,
mor si dy nuk gjeta.
Ku ta shuaj shpirtin që më diqet flak për ty?
Ku do të qenë udhë e jetës që të jemi prapë të dy?
Ku ta gje atë lëndinë ata sy të shkruar bukur ku t'i gjваkruar nëpër udhë që kam humbur.