Nuk e dita,
nuk e prita takimin me ty.
Buzët ishin ngrit.
Folëm veç me sy.
U dridha pranë teje si një gjithë e vjeshtë.
Zemrat e pranuar gabimi në heshtje.
A duhet një zemër në jetë me u vra?
Që një zemër tjetër e lumtur me u bë?
A duhet një shpirt gjithmonë me lotu?
Që një zemër tjetër në këtë jetë me u gëzu.
Jetova,
jetova,
por nuk kisha gjallë.
P si kalova,
nuk thuhet me fjalë.
Jetova,
jetova,
po nuk isha gjallë.
Pa ty si kalova,
nuk thuhet me fjalë.

Nuk e dita,
nuk e prita takimin me ty.
Buzët ishin ngri,
folëm veç me sy.
U dridha pranë teje si një gjeth e vjeshtë.
Zemrat e pranu gabimi në heshtje.
A duhet një zemër ndonjëherë me u vra që një zemër tjetër e lumtur me u bë?
A duhet një shpirtë gjithmonë me lotu që një zemër tjetër në këtë jetë me u gëzu.
Jetova,
jetova,
por nuk kisha gjallë.
Pa ty si kalova,
nuk thuhet me fjalë.
Jetova,
jetova,
po nuk isha gjallë.
Pa ty si kalova,
nuk thuhet me fjalë.

Je Jetova,
por nuk kisha gjallë.
Pa ty si kalova.
Nuk thet me fjalë.
Jetova,
jetova,
por nuk isha gjallë.
Pa ty si kalova,
nuk thuhet me fjalë.