Oo ç’rri mendueshëm ti moj nanë
Ke shkepë mendjen n’katër an’të
Hije e randë m’ka ra n’Kosovë
M’shkoi rinia nëpër botë.

Po na ik rina-shpijat po i lanë shkret
S’i t’i thojms ksaj pune, s’e dimë as vet
Pa fol kush me ne, po na han shtëpia
Veç mërzisë, pa na vret vetmia.

Ooo ka po shkoni ju djem të ri
Kuj p’ia lini këtë Shqipni
Atdheun tuj ku jeni tuj lanë
Ku pi leni babë e nanë.

Ooo kur po i lini ju shtëpitë
Kosov’s nanë ia zbehtë lirinë
Na lat mallin dhe kujtimin
Murt familjet - msyet mërgimin.

Ooo malli shpirtin na ka tha
Natë e ditë, për ju tuj kja
Drejtojmë sytë kah qielli e thojmë o Zot
Kafshata e bukës nau ka mbshtjell me lot.

Oo ju thot zani i nalokes
Mos lakmoni rrutë e botës
Se na shkoi jeta veç tuj vajtu
Kem’ jetu me ma keq- vendin s’e kem lëshu.

Oo se kur ju s’jeni n’Kosovë
As lulkuqet s’po lulzojnë
Lulbozhurreve s’pu vjen era
Sa e zbehtë po vjen pranvera.

O se toka e huj, kurr s’bahet atdhe
Kujto vendin tand aty ku keni le
Ta kujtojmë nji thanje që t’gjithve na flet
Guri i randë, peshon veç në vend t’vet