Gzueshëm qeshi Hasi i Thatë,
Fejzë Rrustë Muçës kur i leu djalë.

U gëzue babë e u gëzue nanë,
Sali Emnin ia kana lanë.

Njeu Gurshllimi, jehoi Ahishta,
Për nji pushkë u shtue Libizhda.

Njeu Shummriza e Ujëdrethi,
I gjithë Hasi i bekoi emnin.

U gëzuen male, e u gëzuen gurë,
Ish kanë me ymër e u ba burrë.

Kur i mbushi pesëmdhetë vjet,
Krah për krah ai me babë t’vet.

Krah për krah ai me babë t’vet,
Kanë marr rrugën për kurbet.

N’rrugë të gata të kurbetit,
Në zanatin e bukëpjekësit.

Tuj punue ai si bukëpjekës,
Jo ma larg se n’Rahovec.

Djalë i urtë e mendjehollë,
Dashti dije, punë dhe shkollë.

Sali Muçaj djalë i Hasit,
Zgjodhi rrugën e tarikatit.

Cila ish ideja tij,
Tarikati Kadiri.

Pas do kohe n’Koçanë shkoi,
Myhlyz Dedjen e takoi.

Mori dorë e u ba dervish,
U kthye n’Hasi, erdhi n’Libizhdë.

Përreth veti bashkoi popllin,
Si n’punë feje e n’punë t’kombit.

Babë Salihu e nderoi Hasin,
Kur pat thirrë ai Avdyl Frashri.

Bash me tjerë burra të vendit,
Me marrë pjesë n’Lidhje t’Prizrenit.

Teqja e tij kjo shpi e Zotit,
Flamurtare n’punë të kombit.

Aty lidhën besë prej burri,
Si Sylë Vokshi e Bajram Curri.

Si Sylë Vokshi e bacë Bajrami,
Që me nderë mbrojtën vatanin.

Vepra jote Dervish Salihi,
La gjurmë jete prej njeri t’miri.

Fjaltë e tua si fjalë profeti,
Mijëra zemra i kanë ba për veti.

U dhanë shpresë në luftë për jetë,
Kundër t’keqes me u përpjekë.

Emni yt e mrrini qiellin,
Me i hapë rrezet bash si dielli.

Me i hapë rrezet bash si diell,
Sot mbi Has edhe mbi Rekë.

Ka mbet sot vepra e tij,
N’zemra njerëzish edhe n’histori.