Jo krejt njerzt jon’ si bleta që punon me zemër,
që krijon mjaltë prej çdo lulje që prekë.
Do prej tyne jon’ si insekte që vijnë,
marrin çka ju duhet edhe ikin pa lon' kurgjo mbrapa.
Po ti, ti je nji bletë e rrallë.
Ti i mbledh momentet, emocionet,
kujtimet edhe i kthen n'art,
ni kontribim që osht’ shumë ma i madh se vetvetja.
E tjert' nuk mundën me kuptu çdo pikë t’mjaltit që e krijon,
e nuk osht faji yt.
Ty t’osht dhuru ni dhunti e veçantë
e ti je i vetmi që mundësh me e shfrytzu.
Vazhdo me shkëlqy e mos e humb kurr’ vlerën tone.
Mos harro, ti je pjesë e diçkaje ma t’madhe,
e çdo hap që e bon osht ni hap ma afër
krijimit t’diçkaje që ka me mbetë përjetë.
Mos u bo përtac!