Er’ e leht’, po fryen,
dashurin’ e kam ngat’rruar,
me thuaj oj e dashur,
pse me ke tradh’tuar?

Doren ta zgjata,
por ti, me refuzove,
zemren time te mjer’,
pergjithmon’ e mallkove.

Sot e ftoht’ esht’ rrugica,
ajo rrug’ e lagjes sime,
nuk kam ku te strehohem,
do te mbetem ne mjerime.