kam në dorë Një lule bjeshke e nuha se led thoj.
Jam si loti përmbi heshtje se nuk di
kujt t'ja dhuroj.
Kam në dorë një lule bjeshkë.
Lum e lum
ç'paska një erë.
Do t'ia fal me një buzëqeshje djalit
që kam dashur përherë.
Lle bjeshke unë të dua.
Jo pse je margaritar po sepse në sytë e tua
unë kamhjen e parë.
Lle bjeshke unë të dua pa ty jeta s'ka kuptim.

Ti lulëzon dhe vetë pranverat ma gëzon dhe shpirtin tim.

Kam në
dorëzon bakeriu e nuha se ledha thoj Moj
nënë moj nënë si është njeriu veriu i do njësoj.

Kam në dorë lulen e bardhë kujt t'ja fal as vetë s'e di.
Do t'ja fal ndër djem shqiptar me gjen
shpirti qetësi.
Lle bjeshke unë të dua.
Jo pse je margaritar po sepse
në sytë e tua unë kam marrë puthjen e parë.
Lule bjeshke unë të dua pa ty jeta s'ka
kuptim.
Ti lulzon dhe vetë pranverat ma gëzon dhe shpirtin tim.
lule bjeshke unë të dua.

Po pse je margaritar?
Po sepse në sytë e tua
unë kam marrë puthjen e parë.
Lule bjeshke unë të dua,
ty jeta s'ka kuptim.

Ti lulëzon dhe vetë pranverat ma gëzon dhe shpirtin tim.