N’atë mal që kullon bora,
na dirret vetullaholla
kuqur e bërë si molla,
t’i mirrje lulen nga dora!

Dhe lulen në mos ja marça,
si lisi në këmbë u thafsha,
më çafshin, më bëfshin ashra;

Rëntë bora e më mbuloftë,
ardhtë nëna e më kërkoftë,
rëntë shiu e më zbuloftë,
më marrtë për dore poshtë!