E njoftova,
ishte djal i sshëm.
E pranova në shoqëri zbaviteshim me të tanë ditën ta notën si çdo i ri.
Me veprimet e të tija u treguam mjaft çuk i mirë,
mirëpër kishte ëndja shumë duhanin për ta pirë,
por kjo nuk kishte asgjë.
Kurrë më vonë kuptova se në mendjen e tij silleshte edhe droga.
Këtë s'kisha dashur ta kuptoj kurrë asnjëherë se në shoqen time droga s'ka pasur vend kurrnjëherë.
Më tregoi se më parë kishte për drogë,
mirëpo kte tash e ka kuptuar se ajo është punë e kotë.
E di se nuk është lehtë asaj për t'ju çmangur.
Prandaj nuk iova që ta këshilloj më tutje.
Unë vazhdova se ajo nuk i vlen asgjë në këtë jetë.
Edhe nëse don vetë mund ta harron shumë shpejt.
Pas gjithë atij mundimi që e bëmë rreth atij nuk morrëm sukses,
nuk arritëm rezultat të mi e gjithë ajo ndihma që ja dham ishte e kotë.
Sepse më në fund tregoi se nga droga nuk je gotë,
por për kompensim do përdor tableta të llojshme e nga ndonjëherë edhe bari do të merr lutjeve të shumta që i bëri atë ja lejuam.
Mirëpo edhe një kusht prej atij ne kërkuam që në të ardhmen dalë ngadalë atë ta harron se përndryshe nuk do të ketë më kush ta shoqëron.
Pse i ike jetës?
Pse i ke shpresës?
Ndoshta qielli s'ka kupim,
por ti je lart këtë ditë.
Pse i ke jetës?
Pse i ke shpresës,
ndoshta ëndrra s'ka mbarim,
ti do të jesh në shpirtin tim.
Ndoshta u hidhua,
ndoshta u ofendua pa treguar asnjë fjalë.
Ai shkoi,
u largua.
Kaluan disa ditë,
ai më nuk u paraqit.
Filluam të dyshojmë,
filluam ta kërkojmë,
por askund gjenim askund gjurmë e tij.
Filluam ta ndjejmë edhe mungesën e tij.
Mungonte zëri i tij,
mungonte një lëvizje.
Mungonin të qeshura si më parë më nuk ishte.
Nuk gjendeshte në shtëpi,
nuk kishte nëpër shokët e tij,
shokët e tij të vjetër dierat e diçka tjetër.
Gjithka e kërkuam,
mirëpo prapë ishte e kotë.
Si mundet njeriu përnjëherë të zhduket në këtë botë,
nuk do ta harroj kurrë atë moment kur të kuptova se ai më nuk gjendet në këtë jetë.
As më erdhi i rënë saqë s'mund të rrija në këmbë.
As nuk mundesha të betoj,
as që ta paramendoj se shoku mua më shkoi.
Në këtë botë nuk gjinte doteri ishte me ne.
Nuk do të jetë më këtu.
Ishte shumë i ri.
Nuk dinte se çka bënte.
E di se tash pendohet.
E di se është vonë.
Është rëndë një shoku përgjithmonë t'uhet lamtumirë.
Por në kujtimet do të mbetet te ne ai përgjith.
Nuk do ta harroj këtë unë kur përjetë për drogë se si i riu e dha jetën e vet.
Pse i ke jetës?
Pse ik shpresës?
Ndoshta qielli s'ka kuptim,
por ti je lart këtë ditë.
Pse i ke jetës?
Pse i ke shpresës,
ndoshta ëndrra s'ka mbërin ti do të jesh në shpirtin tim droga pra narkomania gjithë është punë e kotë.
se as njeri asnjëherë që s'ja ka pa hajrin dot se ajo është mëkati më i madh në këtë botë por për fat të keq në vendin tonë ose të tilla kemi plot vdekja nga droga është e përditshme te të rinjt tua asnjëherë s' ta kuptojnë se a jo vetëm të mbyll pr mos e përdor dhe shokët e tu ashtu mësoj që mos të ndodhë sikur mua që më ndodhi pse i ke jetës pse i ike shpresës ndoshta qili s'ka kupim lart këtë di se i ikës,
se i ke shpresës,
ndoshta ëndërra s'ka mbarim.
Ti do të jesh në shpirtin tim se i ik jetës se i ike shpresës.
Ndoshta qielli s'ka ku ty larg e di se jetë.