Paska kohë pa e mendu vetën
Se m’paska bo shpirti yt me urry temin
Paska diell jemi n’tjetrën
E sa lehtë e pasna humb vendin
M’paska marrë malli për vetën
Hint e ftoht, po osht i jemi
Uji yt s’ma paska shu etjen
Fjalt e tua, jetë qeni

Andrren teme s’muj me ble
Se s’koka ma e shtrejt se rrena
Malin unë smuj me pre
Veç me dit çka mban mrena
E di që osht errt e ftoht
Ose nashta po fol vena
Se p’e ni erën çka po m’thot
P’e ni vetën që e kom mrena

E pasna andërr
Me m’perbi mali
Nashta,
Dritën e syve e nali
E pasna andërr
Me kcy me erën
Se m’paska marr malli
Me prek qiellin

E tash jom lshu mbi qytetin tonë
Përmbi gjurmt e tua t’ftohta
Jom lshu mbi muret tua t’forta
Që po mbajnë veç frymën teme
Mbi trup m’bijnë grumbuj kandrrash
Nën shputa t’mia ti i then andrrat
E unë mundohna me notu mbi to
E unë mundohna me notu mbi kohë

Rashë mbi gurt e ftoht t’rrethojës
N’rrugica t’errta t’mendjes tone
Fminia tash veç kujtim i lojës
Hijeshim t’kaltër kan vesh prej lodhjes

Pak verdhë e kuq
N’llamba t’dimrit
N’borë t’bardhë
Me njolla t’hinit

Tash jom mbjellë
Me rranjë t’vrerit
Veç kujtim
Kur e kom prek qiellin

Ku jom unë
Osht hija jote
Unë veç mish
E ti gjithçka tjetër

Ku jom unë
Osht pesha e dorës tone
P’e ni ngishta
Lkurën e çame