Koken kthej, shoh t’me afrohes
Veten ndjej, turbullim...
Eshte mbrëmje, nata ngre mur mes nesh,
Ndjenje e ngujuar, izolim...

Ti flet me mua
Bosh tingllon fjala, ti me prek ngadal
me flet gjithë pasion, nuk ka zjarr...
Kam humbur interes ne lojrat e tua gri
Si hiri i cigares qe po pi.

Ditet ikin dhe une zgjoj melankoline
Dritat fiket tek une, nuk je ti, nuk je ti ai
Buzët që puthin, nuk jam unë
Prekjet pa jete janë
Nëse jam zhveshur,
Nuk jam unë ajo, jo,
Të largoj, të harroj dhe s’mendoj.

Fërsherim e fustanit
Zhurmë e ndarjes në trupin tim
Është mbrëmje
Hënë e ftohtë mes nesh
Ndienja të ngrira, verbëri.

Ti flet me mua
Bosh tingellon fjala, ti më prek ngadal
më flet gjithë pasion, nuk ka zjarr...
Kam humbur interes në lojrat e tua gri
Si hiri i cigares që po pi.

Ditet ikin dhe unë nuk ndjej nostalgji.
Tani e vetme e kuptoj, nuk je ti, nuk je ti ai.

Buzët që puthin, nuk jam unë.
Prekjet pa jete janë.
Nëse jam zhveshur, nuk jam unë ajo
Të largoj e prap s’mendoj

Hapat që ikin, kjo jam unë
Kthem tek vetja, vjen pas meje
E drejt dritës jepem, vazhdoj, vrapoj,
nëpër ëndrra lundroj.

Buzët që puthin, nuk jam unë
Prekjet pa jete janë
Nëse jam zhveshur,nuk jam unë ajo, jo
Të largoj e prap s’mendoj.

Hapat që ikin, kjo jam unë.
Kthem tek vetja, vjenë pas meje
E drejt dritës jepem, vazhdoj, vrapoj,
nëpër ëndrra lundroj, fluturoj.