Çështë mërziti Qielli dhe toka vet me vete flet nënë lokja.
Nuk po ndihet zë fëmij malli i ty ndjek si hije.
Ti atje në të huaj dhimbjen thellë shpirt po e zemra ndriqet dalë ngadalë.
Për ty birë mallin

Më kujtohen ditë e verë,
shtëpia plotë me është pranë verës.
Më kujtohet dimri i ftohtë.
E kur zemrat kishim plotë,
sa të lumtur kemi jetuar kur dashnia s'ka munguar.
Buke e kryp bashkë me një sofër.
me respekt i madh e i vogël e

Në si kanë veç shumë ditë n pa mbesa s'p tu i rrit në oborr i shtëpisë i ka raij mërzis lutet nëna për ty mbirë veç me të bë e mir.
Nëse vdes me mallin tënd rehat,
shpirti s'ka me më lën.
Lutet nëna për t' mbirë,
veç me të pairë e më mirë.
Nëse vdes me mallin tënd rehat,
shpirti s'ka me më lë.