(top Fest6)

Nje imazh shkeputur nga flatrat,
ne toke tashme udheton vete.
Kemisha e grisur me arna ;
reale,vetvete e vertete.

Kitara kerrus shpatullat,
me vjeshten tani u bashkuan,
Dhe syte e saj te perenduar
ne syte e tij perfunduan…

Ne cepin e tyre te erret
nga brenda dicka ndricon.
Qiriu i tyre i vetem
me tinguj kitare kendon.

Dhe ecin mbi shinat e trenit,
perdore te kapur,shtrenguar.
Kendojne fjalet e refrenit,
te dy,jo me te trishtuar.

E dua lirine e tyre;
aftesin per te qene te vendosur.
Dhe dy silueta fytyre,
mbi njera tjetren tendosur...

Ne cepin e tyre te erret
nga brenda dicka ndricon.
Qiriu i tyre i vetem
me tinguj kitare kendon.

Ashtu te shkrire ne vetvete,
e ardhmja tashme nuk tmerron.
E friken qe dikur prekje,
tashme ne heshtje e harron...

yeah...yeah...yeah...yeah